درباره مؤمن و ایمان

واژه "مؤمن" یک واژه عربی است که معانی متعددی دارد. یک معنای مؤمن "ایمان آوررنده" یعنی تصدیق کننده حق است. در این معنا مومن کسی است که سخن حق را می پذیرد.

معنای دیگر واژه مؤمن "امنیت دهنده" است یعنی یکی از ویژگی های مؤمن راستین این است که سبب امنیت است و مردم با دیدن او و با حضور او، احساس امنیت می کنند. در اخبار معتبر نیز تاکید شده است که کسی که به ظاهر مومن است اما مردم از دست و زبان او در امان نیستند و به حقوق دیگران تجاوز می کند وی مومن واقعی نیست .

 یکی دیگر از معنای واژه مومن  "آرامش دهنده" است. مومن کسی است که در وهله اول خودش آرامش دارد و در وهله دوم به دیگران آرامش می دهد. مومن واقعی کسی است که مردم در کنار او و با حضور او احساس آرامش می کنند. بنابراین کسی که مردم با وجود او دچار  اضطراب می شوند و آرامش خود را از دست می دهند و نگران می شوند که مبادا از او کزند و آسیب و آزاری به ایشان برسد او مومن واقعی نیست. (1)

لازم به ذکر است که یکی از اسماء الهی "مومن" است، و از این اسم الهی است که هر گونه امنیت و هرگونه آرامشی به خلق می رسد؛ یعنی در نظام هستی هرجا و هرگاه که امنیت و آرامش حکمفرماست تاثیر این اسم الهی است. مومنان راستین نیز مظهر این اسم الهی اند؛ یعنی وجودِ ایشان مایه امن و امان و مایه آرامش مردم است.

بنابراین، همان طور که در برخی اخبار و روایات نیز تصریح شده است، مومن کسی نیست که صرفاً ادعای ایمان می کند یا ظاهر خود را همانند مومنان می آراید؛ بلکه اساس مومن بودن این است که معناهایی که در مورد مومن گفته شد در او محقق شده باشد.

-------------------------------------------

(1) البته ناگفته نماند که این در مورد افراد غیر ظالم صادق است و طبیعی است که ظالم در برابر مومن، احساس آرامش نمی کند زیرا مومن در عین حال که تجاوز به حقوق دیگران ندارد زیر بار سخن نادرست و رفتار نادرست ظالم نمی رود.