پژوهشی دیگر از علی شالچیان ناظر منتشر شد.

انتشارات سلوک ما اثری دیگر از علی شالچیان ناظر، پژوهشگر مطالعات عرفانی، را منتشر کرد.

کتاب سطحی نگری، نقدی است بر برخی روش‌ها و نگرش‌های سطحی‌نگرها. این اثر به قلم پژوهشگر مطالعات عرفانی، علی شالچیان ناظر، نگاشته شده است. این پژوهشگر آثار دیگری همچون ترجمه فصوص الحکم محی الدین ابن عربی و کتاب سلوک ما (در پاسخ به شبهات و اشکالات مخالفان عرفان) در کارنامه خود دارد.

نویسنده در کتاب سطحی‌نگری به 117 موضوع از موضوعاتِ مهمِ معنوی پرداخته است که بسیاری از نویسندگان در آن موضوعات از روی تعصب، یا از روی غفلت و براساس پیش‌داوری، خطا کرده‌اند.

آنچه در این کتاب آمده است گوشه‌ای از بیست و چند سال بررسی و سلوک نویسنده است، که خلاصه آن را با بیانی ساده، نگاشته است تا برای بسیاری از افراد قابل فهم باشد. در نگارش این اثر به 215 منبع و کتاب مرجع استناد شده است.

مطالب این کتاب مخاطبش را شگفت زده می کند؛ زیرا نویسنده با استناد به مدارک و دلایل مختلف، حقایقی را پیش روی خواننده قرار می‌دهد که برخلاف تصور بسیاری از افراد است.

برای تهیه کتاب  از انتشارات سلوک ما به شماره 09332427527  درخواست خود را پیامک بفرمایید.

تماس با انتشارات: 09332427527  و    77534175

نشانی اینترنتی انتشارات سلوک ما: https://soloukema.blogsky.com

انتشارات سلوک ما کتاب شعری از استاد علیرضا توانا را تقدیم به علاقه‌مندان کرد

کتاب شعر‌ِ "به نام هیچ" از دوست عزیز و استاد هنرمند، استاد علیرضا توانا منتشر شد. اشعار این کتاب اغلب، حال و هوای عاشقانه و دل انگیز دارد، که البته در لایه‌های زیرین آن نیز، به مباحث انسانی و عرفانی و مباحث هستی شناسانه و ... می‌پردازد.

 استاد توانا آثار متعدد دیگری همچون قصه مرگ ماهان، با گلوله آزادم کن، چاه، خاکستری، و مسایا را نیز در کارنامه خود دارد.

تهیه کتاب از انتشارات سلوک ما و از سایت باسلام

تماس با انتشارات سلوک ما : 09332427527   و    77534175

نشانی اینترنتی انتشارات سلوک ما:  https://soloukema.blogsky.com

آیا زنان در ایام عادات ماهانه به لحاظ روحی ناپاک و پلیدند؟

شکی نیست که زنی که در عادت ماهانه به سر می‌برد به نوعی در بیماری و رنج است و اگر بگوییم که به سبب بیماری و رنج، از برخی از عبادات مُعاف  شده است در این صورت این معاف بودن، حکمی مشتمل بر رأفت و رحمت و مهربانی است و این تحلیل  تحلیلی منطقی و قابل قبول است؛ اما اگر گفته شود که زن در عادت ماهانه به لحاظ روحی، ناپاک و پلید می شود و از این رو نباید به مناجات و عبادت بپردازد، و از این رو مکروه است که بدون وضو به کودک شیر دهد  و ...، این تحلیل غیر منطقی است؛ زیرا زن گناهی مرتکب نشده است که روح او ناپاک شده باشد.

این باور در میان مسلمانان که زن در عادت ماهانه به لحاظ روحی (علاوه بر آلودگی جسمی) ناپاک می شود، ریشه  در باورهای غلطِ یهودی و زرتشتی و ...  دارد.  به عنوان نمونه می توانید به کتاب شایست و ناشایستِ  که درباره احکام زرتشتیان در عهد ساسانی است و به تورات ، سفر لاویان، مراجعه بفرمایید.

قضاوت کردن درباره دیگران

قضاوت کردن درباره کارهای دیگران از امور دشوار و سهمگینی است که آدمی را در مهلکه می اندازد زیرا آن کس سزاوار قضاوت است که به همه جزئیات امور آگاه باشد. بدون اطلاع از همه جوانبِ امور، هرکس که قضاوت کند قطعا ناروا قضاوت می کند.

 از این رو، جمعی از اهل سلوک، توصیه کرده اند که چون از جزئیات زندگی مردم آگاه نیستید درباره کارهای دیگران قضاوت نکنید؛ اما واقعیت این است که افراد خواسته یا ناخواسته حداقل بدون اینکه به زبان بیاورند،  در درون خود مدام در حالِ قضاوت کردن درباره کارهای دیگران اند.

معقول تر این است که بگوییم اگر نمی توانیم  صداهای  درون خود را که درباره  دیگران قضاوت می کنند خاموش کنیم اما می توانیم که آن ها را تایید نکنیم و با خود بگوییم که من چون از جزئیات زندگی دیگران آگاه نیستم این قضاوت های مختلف درباره دیگران را تایید نمی کنم و اگر روزی به فرض به همه جوانب امور زندگی کسی آگاه شدم و آن را مورد توجه قرار دادم آنگاه است که می توانم درباره دیگران قضاوت کنم.

پس قضاوت کردن درباره دیگران آنجا که به زندگی ما ربط پیدا می کند، در صورتی جایز است که ما از جزئیات امور، اطلاع پیدا کنیم  اما قضاوت درباره دیگران در مواردی که رفتار دیگران مربوط به زندگی شخصی خودشان است و در حیطه حریم خصوصی ایشان است از منظر اخلافی و عرفانی جایز نیست زیرا مستلزم فضولی در زندگی خصوصی دیگران  است و تجسس و فضولی در امور شخصی دیگران، عقلا و شرعا جایز نیست.

واقعیت این است که هرکس که بیشتر به عیبجویی دیگران می پردازد خودش عیب های زیادی دارد که از آن ها غافل است، زیرا او با این خلق و خوی، به جای اینکه بر یافتن عیب های خود تمرکز داشته باشد، تمرکز خود را بر یافتن عیوب دیگران گذاشته است و از عیوب خود غافل شده است.

 اهل دیانت باید فراموش نکنند که پیامبر و امیرمؤمنان و امام صادق(ع) سفارش کرده اند که "طوبى لمن شغله عیبه عن عیوب الناس" یعنی خوشا به حال کسی که پرداختن به عیب خویش، وی را از پرداختن به عیوب مردم بازدارد.

متاسفانه در میانِ کسانی که به عیبجویی دیگران می پردازند متدینان فراوان اند و با کمال تاسف، متدینان بیشتر گرفتار عیبجویی از امور شخصی مردم اند و به جای اینکه در جستجوی عیب های خویش باشند به جستجوی عیب های دیگران می پردازند و برای همین است که بسیاری از مردمِ جامعه  با کمال تاسف، از دینداران می گریزند.

درباره مرگ و تولد و عذاب

از نگاه رَحِم کودک و از نگاه کودکی که در شکمِ مادر در حالِ زایمان است او در حالِ مرگ است. کودک در حال زایمان رنج می کشد و گریه می کند و مایل به زایمان نیست اما مادر آگاهی دارد که کودک در حال تولد است و در حال مرگ نیست در نتیجه، این رنج هایی که می کشد برای او همراه لذت است و زایمان کودک را تولد کودک به حساب می آورد.

بسیاری از افراد به سبب غفلت، به هنگام مرگ و پیش از مرگ، از اصل مرگ بیم دارند و مرگ را نیستی و نابودی می پندارند در حالی که مرگ به معنای انتقال به مرحله ای دیگر از زندگی، و ورود به جهانی است که گسترده تر است و به خودی خود نه تنها بد نیست بلکه خوب نیز هست.

مرگ تنها برای کسانی ترسناک است که اولا شناخت درستی نسبت به مرگ ندارند و ثانیا اعمال و رفتارهایی داشته اند که می ترسند پیامدهایِ آن اعمال، دامان ایشان را بگیرد که در این صورت نیز این موضوع به اصل مرگ باز نمی گردد.

برخی از افراد از نوشته های محی الدین چنین برداشت می کنند که ایشان منکر رنج و عذاب اند در حالی مقصود محی الدین از آن نوشته‌ها اشاره به اموری است، و از جمله اینکه: رنج و عذاب  امری مطلق نیست، زیرا در جهان هیچ چیزی مطلق نیست؛ اشاره دیگر او به این است که رنج و عذاب را انسان خودش برای خودش فراهم می‌آورد و خداوند که رحمتش همه چیز را فراگرفته است، کسی را به رنج و عذاب دچار نمی‌کند و هرچه به انسان می‌رسد از خودِ اوست و عذاب و رنج‌هایِ انسان پیامدِ نگرش‌ها و رفتارهایِ اوست.