از نظر محی الدین، کمال امری نسبی و اعتباری است؛ یعنی ممکن است چیزی نسبت به کسی کمال باشد و نسبت به دیگری کمال نباشد، و ممکن است چیزی به اعتباری، کمال باشد و به اعتباری دیگر کمال نباشد.
از نظر محی الدین، کمال به صورتِ امری ثابت و جهان شمول وجود ندارد به طوری که به طور ثابت در مورد همگان صادق باشد. محی الدین بر این باور است که اگر مفهومی به عنوانِ کمال را لحاظ کنیم، در مورد افراد مختلف، گوناگون است؛ و به عبارت دیگر، هر کس کمالِ مطلوب خودش را دارد؛ و کمال یک نفر با کمال کسی دیگر یا چیزی دیگر یکسان و همانند نیست. بنابراین، یکی از مهم ترین کارهای سالک این است که کمال خودش را دریابد و در آن مسیر حرکت کند؛ زیرا آنچه کمالِ اوست ممکن است کمالِ دیگری نباشد. این قضیه نیز لازم به ذکر است که افراد استعدادهای مختلفی دارند؛ و در نتیجه، هر کس باید استعدادهای خود را بشناسد و برای شکوفا کردن آن ها و به کمال رساندن آن ها تلاش کند
این نکته را نیز فراموش نکنیم که کمال مطلق، هرگز محقق نمی شود، زیرا مراتب کمال حدی ندارد و نامحدود است و برتر از هر کمال کمالی بالاتر متصوّر است.
"مراتب کمال حدی ندارد و نامحدود است و برتر از هر کمال کمالی بالاتر متصوّر است."از این جمله نتیجه میگیریم راه سلوک پایانی ندارد و سالک همواره باید پویا باشد. عالی بود استاد بزرگوار
چقدر جالب ! من همیشه آرزو میکردم مثل شخصی شوم که خیلی دوستش دارم و برایم از هر نظر الگوست .
ولی با این توصیفات بهتر است به خودشناسی بیشتری بپردازم .