برزخ در لغت به معنای "حد فاصلِ میان دو چیز" است . از نظر اهل معرفت، میان هر دو چیزی، برزخی وجود دارد ؛ و خلاصه اینکه هر چیزی خودش برزخ میان دو چیزِ دیگر است .
جهان پس از مرگ نیز به اعتباری، برزخ میان این جهان و جهانِ آخرت است؛ اما با توجه به آنچه گفتیم، معلوم شد که از نظر عارف، ما اکنون نیز در برزخ هستیم؛ زیرا این جهان ما نیز حد فاصلِ میان جهان پیش از این و جهان بعدی است.
از آنجا که انسان پایانی ندارد و راه و حرکت انسان از نظر سالک تا بی نهایت ادامه دارد -هرچند همواره انسان در حال تغییر و در حال خلقت جدید است- جهان آخرت نیز برزخی برای جهان پس از آن است.
پس از وجهی دیگر معلوم شد که برزخ به معنای توقف و سکون نیست؛ زیرا هستی و اجزای آن همواره دارای حرکت و تغییر است. پس هر چیزی به اعتبار اینکه حرکت کرده است و از مرحله قبل گذشته است اما هنوز وارد مرحله بعدی نشده است در برزخ است؛ و گفتیم که همواره حرکت و تغییر و مرحله بعد وجود دارد؛ اما انسان از برخی مراحل به بعد ، از انسانیت و ویژگی های انسانی خارج می شود و بر اثر تغییر به چیزی دیگر تبدیل می شود.
